Italiaanse Alpen 2016: Rit 6: STELVIO

Laatste dag en de kers op de taart.
We fietsen de legendarische Passo di Stelvio op. Na een ganse week, de meest bekende en beruchte bergpassen opgefietst te hebben, hebben de organisatoren de beruchte Stelvio op het menu gezet.

On the road for de Stelvio.

Programma.
De keuze was eenvoudig vandaag.

1 x naar de top.
2 x naar de top.

Het weder was ideaal geschikt om deze legendarische pas te beklimmen. Een lichte bewolking, geen brandende zon op onze lijven. De verschillende groepen vertrokken dan om 09.00 uur en enkelen om 09.15 uur.

Carine, Dirk en Hilde: steeds beschikbaar voor onze bevoorrading.

2 x naar de top.
Dit is een zeer zware rit. Vertrekkend in dalende lijn vanuit het hotel naar Bormio. Vandaar de beklimming tot de top. Afdalen via de Umbrail naar Prato. Van hieruit via Trafoi, de zwaarste zijde van deze pas. Verder terug naar Bormio en het hotel. Goed voor een 3.900 hoogtemeters.

Peter stormt naar boven.

1 x naar de top.
Vanuit het hotel, naar Bormio en van daar naar de top van de Stelvio. Terug 200 meter dalen tot op de top van de Umbrail. Daar stond dan de bevoorrading. Verder de afdaling naar Bormio en het hotel. Goed voor 1750 hoogtemeters en 60 km.

Christa doet het rustig aan.

Jos en Hilda op de flanken van de Stelvio.

Geweldig decor met vele haarspeldbochten.

Christa en de Rik samen op de top.

Met Jos aan de top.

Passo di Stelvio.
Dit is als aanschuiven voor een achtbaan. Ja, je kijkt ernaar uit, je verlangt ernaar, je voelt je opgewonden en je kijkt er naar uit. Als de start nadert, wordt je een beetje zenuwachtig. Eenmaal aan het klimmen, ben je vooral angstig, de pijn neemt toe, maar de adrenaline neemt over. Je wil naar boven. Onverklaarbaar. Maar de voldoening achteraf is niet te beschrijven.
Alpe d'Hueze heeft 21 haarspeldbochten, de Passo Pordoi heeft er 33, maar de Stevio heeft er 48 langs de zijde vanuit Prato.

Duizenden motorrijders met hun brullende bolides komen ook naar boven en beneden met hun pk's.

Vanuit Bormio heb je 34 haarspeldbochten. Deze hebben elk een foto van een Mapei renner gekregen. Sommige haarspeldbochten liggen maar 100 meter uit elkaar en volgen elkaar snel op. Sommigen liggen 500 meter uit elkaar. De totale weg SS38 is 49 km lang en werd tussen 1820 en 1825 aangelegd. Het is de hoogst berijdbare bergpas in Italië.

Het is ruim 20 km om meer dan 2000 meter hoogteverschil te overwinnen. De uitzichten zijn ongekend mooi, de berg is ongekend lang, steil en wisselend. Er zijn stroken met een stijging van 14%. De laatste 2 kilometers hebben een stijging van 12,5% en 10,5%.
Reken daarbij de verminderde zuurstof op deze hoogte, en men realiseert de lastigheid van deze bergpas.

Zij zijn hier voor de 2de keer dezelfde dag, langs Bormio en ook langs Prato.

Met Miet op de Stelvio.

Il faut souffrir pour être heureux.
Er is een Franse spreuk die het mooi samenvat: "Il faut souffrir pour être heureux". Met moet kunnen afzien om gelukkig te zijn. In het Engels zegt men wel eens: "No pain, no gain."
Zware inspanningen als een col beklimmen van 20 km en tot 17% zijn soms onverklaarbaar!
Er ligt een symboliek in. Het is symbool voor een overwinning op de natuur en een overwinning op zichzelf. Meermaals wil men stoppen en afstappen, maar het groepsgevoel is sterk aanwezig. Men maakt deel uit van een groep en men wil niet opgeven. Ook de aanwezigheid van je vrienden mede-fietsers/sters stimuleren je om de pijn te verbijten en verder te fietsen.