Rit 5: Ofenpas en Umbrail pas.

Recuperatierit. 
De rit van vandaag werd aangekondigd als een recuperatierit. Ja, dag moeder. Wel in afstand, maar niet in lastigheid. Slechts 61 km doch 1750 hoogtemeters te bedwingen. En welke hoogtemeters, via de Ofenpas naar de top van de Umbrailpas op 2505 meter. Duwen op de pedalen!

Nog even verpozen om 08.45 uur voor het vertrek van de autobus. Met Jos, Luc en Frans.

De bus van het hotel zal ons 40 km verder afzetten. Van luxe gesproken!

We zitten in de autobus, Fiets in de camion.

Bustransfert.
Om 09.00 uur kregen we van de hoteldirectie een busrit van een 40 km aangeboden. De reden ervan is dat er tussen Italië en Zwitserland een speciale tunnel is aangelegd waar we met de fietsen niet door mogen rijden. Het is te zeggen, je mag er niet door fietsen. De "Strassentunnel Munt la Schera". Het is een pijp van slechts 1 rijvak. In Antwerpen is er een konijnenpijp bestaande uit 2 rijstroken! Maar die is tot nu toe wel tolvrij. Gisteravond werden onze fietsen degelijk in de volgvrachtwagen geladen, zodanig dat we vandaag geen tijdverlies zouden lijden.

Na de tunnel, aangekomen in Zwitserland, ergens halverwege op de Ofenpas.

Na de tunnel kregen we onze fietskes terug. Munt La Schera is een privé tunnel, met slechts een rijvak. Alternerend wordt men doorgelaten. Gelijktijdig in de 2 richtingen is door de Zwitsers nogal belachelijk beoordeeld.

Pijpje "Munt la Schera" met slechts 1 rijstrook. 15 € of 16 CHF voor een personenwagen per enkele rit.

Na de tunnel beginnen we onmiddellijk aan de Ofenpas.

Onze bus mocht er door rijden na het betalen van 90 €. Men is dan aangekomen in Zwitserland. Zeer duidelijk te herkennen aan de uitstekende staat van het wegdek.

Op de top van de Ofenpass, Pass dal Fuorn (Reto-Romaans)

Archief.

Archief foto uit 2014. Tocht Ieper-Trieëste, ritje van Schiers naar Trafoi. Merk de kledij, frisser en natter.. Toch met de glimlach, en zelfs even de tijd voor een foto.

28 juli 2014: Tocht Ieper-Triëste, Rit van Schiers naar Trafoi.

Peter C. op de Umbrail pas.

Ofenpas.
Na het uitladen van de Treks, Pinarellos, Colnagos en ander tuig, onmiddellijk de 10 km lange Ofenpas op. We zijn in het Zwitserse drietalige kanton Graubunden, waar er Reto-Romaans wordt gesproken naast het Duits en het Italiaans. De Ofenpas is goed gekend door de deelnemers aan de tocht van Ieper naar Triëste op 28 juli 2014 (Rit Schiers-Trafoi). Maar de tijd laat veel herinneringen vervliegen. Toen was het barslecht weder, koud en regen. Nu was het weder uitstekend. De top van de Ofenpas ligt op 2149 meter.

Jan G. op de Umbrail.

Luc uit Herselt op de Umbrail/Stelvio.

Roger M. van Meerhout

Frans, Ludo en Werner,

Pee of ook Patrick uit Paal. (3 keer P daarom Pee)

Rik met Tom.

Middagbevoorrading.
Na een snelle afdaling stond de tafel gedekt in Santa Maria. Het dorpje waar men kan kiezen, ofwel begint men onmiddellijk de Umbrail/Stelvio op, ofwel links weg naar Trafoi en Prato om vandaar de Stelvio op te knallen.

In Santa Maria, plaatsje om te lunchen.

Na de bevoorrading, verder op weg naar de Umbrail/Stelvio.

Umbrail pas.
Onmiddellijk in Santa Maria kan met rechtstreeks de Umbrail pas opstuiven. De Umbrail pas is in feite de beklimming van de Stelvio. Na 2505m kan men verder naar de top van de Stelvio, of de afdaling naar Bormio induiken. Beginnend tussen de bomen, maar naarmate men hoger en hoger klimt, een desolaat landschap. Een krachtige frisse wind maakte het er niet gemakkelijker op.

Tom, klimt met de glimlach.

Chris. Zelfs Hollanders hebben deze pas ontdekt!

Het maximale hellingspercentage is 14%. De weg loopt door een woest en onbewoond gebied. Nadien loopt de weg over een groene hoogvlakte waar de wind vrij spel heeft.

Dirk

De Umbrailpass is 13,2 km lang, met 1126 meter hoogteverschil, en een gemiddelde stijgingspercentage van 8,5%.

Met Hilda.

Jos uit Meerle volgens zijn shirt. Motor volgt in zijn zog.

Op de Umbrail, gedeelte van de Stelvio, op de groene hoogvlakte.

Met Dirk en Pee op de Umbrail top op 2505 m. De top van de Stelvio ligt 250 m hoger en 3 km verder.

De pashoogte ligt niet ver van de 250 meter hogere Stelviopas. De Stelviotop op dit punt nog maar 3 kilometer verwijderd. Deze in 1901 aangelegde weg is vanwege de hevige sneeuwval op de pashoogte van oktober tot mei afgesloten voor het verkeer.

Voila, deze komt bij op mijn palmares.

Huiverigwekkende afdaling.
Wat verder volgt os met geen woorden te beschrijven. 34 haarspeldbochten en een daling van 2505 meter hoogte naar 1200 meter. Voorzichtigheid is geboden. Er zijn enkele onverlichte tunnels met onverlichte bochten in het traject. Passeren met wagens op deze stroken is onmogelijk.

Bagni di Bormio.
Tussen Bormio en onze hotelplaats, Semogno, zijn er natuurlijke warmwaterbronnen. Na enkele honderden meters en over een smal paadje, een geweldig grote put met lekker warm water. Zie maar op de foto hierachter.

Te Bagni di Bormio, de natuurlijke warmwaterbronnen.

Traject via de Ofen pas en de Umbrail pas.

Profiel van de Ofen en Umbrail bergpassen.